dispertĭor - Active diathesis
deponent transitive verb IV conjugation
See the translation of this word
DEPONENT FORM:
    INDICATIVE
    PRESENT
            I sing.
dispertĭor
                II sing.
dispertīris, dispertīre
                III sing.
dispertītur
                I plur.
dispertīmur
                II plur.
dispertimĭni
                III plur.
dispertiuntur
                IMPERFECT
            I sing.
dispertiēbar
                II sing.
dispertiebāris, dispertiebāre
                III sing.
dispertiebātur
                I plur.
dispertiebāmur
                II plur.
dispertiebamĭni
                III plur.
dispertiebantur
                FUTURE
            I sing.
dispertĭar
                II sing.
dispertiēris, dispertiēre
                III sing.
dispertiētur
                I plur.
dispertiēmur
                II plur.
dispertiemĭni
                III plur.
dispertientur
                PERFECT
            I sing.
dispertitus, –a, –um  sum
                II sing.
dispertitus, –a, –um  es
                III sing.
dispertitus, –a, –um  est
                I plur.
dispertiti, –ae, –a  sumus
                II plur.
dispertiti, –ae, –a  estis
                III plur.
dispertiti, –ae, –a  sunt
                PLUPERFECT
            I sing.
dispertitus, –a, –um  eram
                II sing.
dispertitus, –a, –um  eras
                III sing.
dispertitus, –a, –um  erat
                I plur.
dispertiti, –ae, –a  eramus
                II plur.
dispertiti, –ae, –a  eratis
                III plur.
dispertiti, –ae, –a erant
                FUTURE PERFECT
            I sing.
dispertitus, –a, –um  ero
                II sing.
dispertitus, –a, –um  eris
                III sing.
dispertitus, –a, –um  erit
                I plur.
dispertiti, –ae, –a  erimus
                II plur.
dispertiti, –ae, –a  eritis
                III plur.
dispertiti, –ae, –a  erunt
                SUBJUNCTIVE
    PRESENT
            I sing.
dispertĭar
                II sing.
dispertiāris, dispertiāre
                III sing.
dispertiātur
                I plur.
dispertiāmur
                II plur.
dispertiamĭni
                III plur.
dispertiantur
                IMPERFECT
            I sing.
dispertīrer
                II sing.
dispertirēris, dispertirēre
                III sing.
dispertirētur
                I plur.
dispertirēmur
                II plur.
dispertirēmini
                III plur.
dispertirentur
                PERFECT
            I sing.
dispertitus, –a, –um  sim
                II sing.
dispertitus, –a, –um  sis
                III sing.
dispertitus, –a, –um  sit
                I plur.
dispertiti, –ae, –a  simus
                II plur.
dispertiti, –ae, –a  sitis
                III plur.
dispertiti, –ae, –a  sint
                PLUPERFECT
            I sing.
dispertitus, –a, –um  essem
                II sing.
dispertitus, –a, –um  esses
                III sing.
dispertitus, –a, –um  esset
                I plur.
dispertiti, –ae, –a  essemus
                II plur.
dispertiti, –ae, –a  essetis
                III plur.
dispertiti, –ae, –a  essent
                IMPERATIVE
            PRESENT
            II sing.
dispertīre
                II plur.
dispertimĭni
                FUTURO
            II sing.
dispertītor
                III sing.
dispertītor
                II plur.
–
                III plur.
dispertiuntor
                INFINITIVE
            PRESENT
            dispertīri
                PERFECT
            Singular:
dispertitus, –a, –um esse
                Plural:
dispertiti, –ae, –a esse
                FUTURO
            Singular:
dispertitūrūm, –am, –ūm
                Plural:
dispertitūros, –as, –a
                PARTICIPIO
            PRESENT
            dispertiens, –ientis
                FUTURO
            dispertitūrūs, –a, –ūm
                SUPIN
            Attivo:
dispertitum
                Passivo:
dispertitu
                GERUNDIO
            Genitivo:
dispertiendi
                Dativo:
dispertiendo
                Accusativo:
ad dispertiendum
                Ablativo:
dispertiendo
                GERUND
            dispertiendus, –a, –um
                dispertĭor dep. tr. v.  IV conjug.
---CACHE---
                
                Our sites
                - Dizionario italiano
 - Grammatica italiana
 - Verbi Italiani
 - Dizionario latino
 - Dizionario greco antico
 - Dizionario francese
 - Dizionario inglese
 - Dizionario tedesco
 - Dizionario spagnolo
 - Dizionario greco moderno
 - Dizionario piemontese
 
En français
                
                
                In english
                
                
                In Deutsch
                
                
                En español
                
                
                Em portugues
                
                
                По русски
                
                
                Στα ελληνικά
                
                
                Ën piemontèis
                
                Our mobile applications
                Android